白马篇

白马篇原文：

绮石幽香，自一种、天然标格。向红紫春工，不受一些颜色。露滋风泛，但浪迹、湘江楚泽。对静几明窗，时伴云林卷册。君子同心，美人羞献，岁寒自识。更托意琴声，避世为怜骚客。结好菖蒲，偏嫌荆棘。寄萧斋、著意为君培植。
弱水还琼岛，星桥驾碧虚。九重天近处，一岁月圆初。胜景看逾好，新诗画不如。微臣逢盛事，献颂愧才疏。
赋生期独得，素业守微班。外忝文学知，鸿渐鹓鹭间。内倾水木趣，筑室依近山。晨趋天日晏，夕卧江海闲。松风生坐隅，仙禽舞亭湾。曙云林下客，霁月池上颜。虽曰坐郊园，静默非人寰。时步苍龙阙，宁异白云关。语济岂时顾，默善忘世攀。世网余何触，天涯谪南蛮。回首思洛阳，喟然悲贞艰。旧林日夜远，孤云何时还。
野火无光佛火红，高斋不语四山空。门非剥啄时闻响，黄耳原来解吐风。
伊伯庸之末冑兮，谅皇直之屈原。云余肇祖于高阳兮，惟楚怀之婵连。原生受命于贞节兮，鸿永路有嘉名。齐名字于天地兮，并光明于列星。吸精粹而吐氛浊兮，横邪世而不取容。行叩诚而不阿兮，遂见排而逢谗。后听虚而黜实兮，不吾理而顺情。肠愤悁而含怒兮，志迁蹇而左倾。心惝慌其不我与兮，躬速速其不吾亲。辞灵修而陨志兮，吟泽畔之江滨。椒桂罗以颠覆兮，有竭信而归诚。谗夫蔼蔼而漫著兮，曷其不舒予情。始结言于庙堂兮，信中涂而叛之。怀兰蕙与衡芷兮，行中壄而散之。声哀哀而怀高丘兮，心愁愁而思旧邦。愿承閒而自恃兮，径淫曀而道
草草挥毫已可传，昔年场屋合争先。何时寄我南来信，阁外溪山有几联。

白马篇拼音解读：

qǐ shí yōu xiāng ，zì yī zhǒng 、tiān rán biāo gé 。xiàng hóng zǐ chūn gōng ，bú shòu yī xiē yán sè 。lù zī fēng fàn ，dàn làng jì 、xiāng jiāng chǔ zé 。duì jìng jǐ míng chuāng ，shí bàn yún lín juàn cè 。jun1 zǐ tóng xīn ，měi rén xiū xiàn ，suì hán zì shí 。gèng tuō yì qín shēng ，bì shì wéi lián sāo kè 。jié hǎo chāng pú ，piān xián jīng jí 。jì xiāo zhāi 、zhe yì wéi jun1 péi zhí 。
ruò shuǐ hái qióng dǎo ，xīng qiáo jià bì xū 。jiǔ zhòng tiān jìn chù ，yī suì yuè yuán chū 。shèng jǐng kàn yú hǎo ，xīn shī huà bú rú 。wēi chén féng shèng shì ，xiàn sòng kuì cái shū 。
fù shēng qī dú dé ，sù yè shǒu wēi bān 。wài tiǎn wén xué zhī ，hóng jiàn yuān lù jiān 。nèi qīng shuǐ mù qù ，zhù shì yī jìn shān 。chén qū tiān rì yàn ，xī wò jiāng hǎi xián 。sōng fēng shēng zuò yú ，xiān qín wǔ tíng wān 。shǔ yún lín xià kè ，jì yuè chí shàng yán 。suī yuē zuò jiāo yuán ，jìng mò fēi rén huán 。shí bù cāng lóng què ，níng yì bái yún guān 。yǔ jì qǐ shí gù ，mò shàn wàng shì pān 。shì wǎng yú hé chù ，tiān yá zhé nán mán 。huí shǒu sī luò yáng ，kuì rán bēi zhēn jiān 。jiù lín rì yè yuǎn ，gū yún hé shí hái 。
yě huǒ wú guāng fó huǒ hóng ，gāo zhāi bú yǔ sì shān kōng 。mén fēi bāo zhuó shí wén xiǎng ，huáng ěr yuán lái jiě tǔ fēng 。
yī bó yōng zhī mò zhòu xī ，liàng huáng zhí zhī qū yuán 。yún yú zhào zǔ yú gāo yáng xī ，wéi chǔ huái zhī chán lián 。yuán shēng shòu mìng yú zhēn jiē xī ，hóng yǒng lù yǒu jiā míng 。qí míng zì yú tiān dì xī ，bìng guāng míng yú liè xīng 。xī jīng cuì ér tǔ fēn zhuó xī ，héng xié shì ér bú qǔ róng 。háng kòu chéng ér bú ā xī ，suí jiàn pái ér féng chán 。hòu tīng xū ér chù shí xī ，bú wú lǐ ér shùn qíng 。cháng fèn yuān ér hán nù xī ，zhì qiān jiǎn ér zuǒ qīng 。xīn chǎng huāng qí bú wǒ yǔ xī ，gōng sù sù qí bú wú qīn 。cí líng xiū ér yǔn zhì xī ，yín zé pàn zhī jiāng bīn 。jiāo guì luó yǐ diān fù xī ，yǒu jié xìn ér guī chéng 。chán fū ǎi ǎi ér màn zhe xī ，hé qí bú shū yǔ qíng 。shǐ jié yán yú miào táng xī ，xìn zhōng tú ér pàn zhī 。huái lán huì yǔ héng zhǐ xī ，háng zhōng yě ér sàn zhī 。shēng āi āi ér huái gāo qiū xī ，xīn chóu chóu ér sī jiù bāng 。yuàn chéng jiān ér zì shì xī ，jìng yín yì ér dào
cǎo cǎo huī háo yǐ kě chuán ，xī nián chǎng wū hé zhēng xiān 。hé shí jì wǒ nán lái xìn ，gé wài xī shān yǒu jǐ lián 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①东山：指辋川别业所在的蓝田山。春田：春季的田地。《宋书·周朗传》：“春田三顷，秋园五畦。”
③日悠悠：每日无拘无束地游荡。物换星移：形容时代的变迁、万物的更替。物：四季的景物。

相关赏析

田邑千畛，人阜昌只。美冒众流，德泽章只。先威后文，善美明只。魂乎归来！赏罚当只。

这首词的作意，小序里交待得很清楚。东坡爱和僧人交往，喜欢谈禅说法，这首词既是应和尚的请求而作，自然透露出禅机。“双龙对起”，起笔便有拔地千寻、突兀凌云之势。两株古松冲天而起，铜枝铁干，屈伸偃仰，如白甲苍髯的两条巨龙，张牙舞爪，在烟雨中飞腾。前两句写古松，写的是想象中的幻景。词人乍一见古松，即产生龙的联想，而龙是兴风作雨的神物，恍惚中似见双龙在风雨中翻腾。当时已是傍晚，浓荫遮掩的枝干，若隐若现，也容易产生烟雨的错觉。接着，词人从幻景中清醒过来。眼见凌霄花的金红色花朵，掩映一片墨绿苍翠之间，他仿佛闻到了一股淡淡的清香。一个和尚，躺在浓荫下的竹床上，清闲地小憩呢。

作者介绍

郑丹 郑丹，大历间诗人，蕲州录事参军。