汾阴行

汾阴行原文：

忆我为儿时，家塾在堂隅。日昳读书罢，归时慈母娱。八岁就外傅，《鲁论》初咿唔。九岁五经毕，文义颇不疏。十岁读《礼经》，古句忘崎岖。十一背慈训，茕茕失母乌。十二出门游，奔走能跨驴。是时从大人，来往神愉愉。大人授《孝经》，命儿自写书。儿写书不成，满纸如墨猪。左右反覆视，心气惨不舒。低头清泪落，仰头但嗟吁。大人顾谓儿，儿心一何愚。写书非大难，儿心姑徐徐。心定手不误，尔盍仰视予。侵晨执笔写，写成日裁晡。儿乃破涕笑，喜笑东西趋。取书呼儿来，此书义当摅。读书读其义，此书学根株。儿默听此教，跪受当前除。朝夕执书读，爱重同球图。读罢藏之笥，亵见惧点污。儿今又写书，写书忽痛呼。儿有六岁儿，儿已十年孤。昔时一卷书，岁时常宝储。今日写此帙，吞声泪沾裾。昔写今亦写，今日迥自殊。昔泣今亦泣，两泣不相如。昔写虽丑恶，嬉戏称凤雏。今写好似昔，谁与正瑕瑜。昔泣实恃爱，貌郁神不痡。今泣复何益，泪眼空为枯。哀哉一卷书，写罢还踟蹰。儿亦呼其儿，学不在五车。但求孝悌性，敬爱理不虚。亦不在荣达，名誉播九区。但求守吾身，战战保发肤。儿有弱小甥，神采清且都。七岁痛陟岵，似续守门闾。此书大义在，此诗非烦纡。儿复呼其儿，试诵与尔姑。尔姑闻此诗，哀痛犹茹茶。尔内外兄弟，敬谨相友于。立身与显亲，毋苦不肖吾。
踏遍春山酒未醒，晚凉还上水边亭。小童莫唤登舟去，溪雨来时正好听。
遥想公瑾当年，小乔初嫁了，雄姿英发。
刚要开房门，却被一人拉住。
汉阳胡骑嘶秦川，六龙御日升中天。翠銮亲巡耀宝鞭，神武自作诸将先。子阳盗据众万千，井中蛙腹不受鋋。虎头谁敢当文渊，一洗万古空英躔。风威巳落诸蕃传，上兵伐谋军贵全。固应玉陛当周旋，朱幡犹此阅望弦。安危以身谁肯前，愿扶国步整播迁。劲兵出塞鏖祁连，长缨曳首来翩联。尽驱酋长朝甘泉，未惭骠骑羞戈船。先声旋下齐与燕，称觞拜舞呼万年。黄童佩犊无征廛，农桑万里通人烟。蓬头舞剑空腰缠，要分颇牧来藩宣。古来千里制一贤，长城未必能防边。
含晖峰下路，树石尽垂藤。欲认莓苔迹，相寻行道僧。

汾阴行拼音解读：

yì wǒ wéi ér shí ，jiā shú zài táng yú 。rì yì dú shū bà ，guī shí cí mǔ yú 。bā suì jiù wài fù ，《lǔ lùn 》chū yī én 。jiǔ suì wǔ jīng bì ，wén yì pō bú shū 。shí suì dú 《lǐ jīng 》，gǔ jù wàng qí qū 。shí yī bèi cí xùn ，qióng qióng shī mǔ wū 。shí èr chū mén yóu ，bēn zǒu néng kuà lǘ 。shì shí cóng dà rén ，lái wǎng shén yú yú 。dà rén shòu 《xiào jīng 》，mìng ér zì xiě shū 。ér xiě shū bú chéng ，mǎn zhǐ rú mò zhū 。zuǒ yòu fǎn fù shì ，xīn qì cǎn bú shū 。dī tóu qīng lèi luò ，yǎng tóu dàn jiē yù 。dà rén gù wèi ér ，ér xīn yī hé yú 。xiě shū fēi dà nán ，ér xīn gū xú xú 。xīn dìng shǒu bú wù ，ěr hé yǎng shì yǔ 。qīn chén zhí bǐ xiě ，xiě chéng rì cái bū 。ér nǎi pò tì xiào ，xǐ xiào dōng xī qū 。qǔ shū hū ér lái ，cǐ shū yì dāng shū 。dú shū dú qí yì ，cǐ shū xué gēn zhū 。ér mò tīng cǐ jiāo ，guì shòu dāng qián chú 。cháo xī zhí shū dú ，ài zhòng tóng qiú tú 。dú bà cáng zhī sì ，xiè jiàn jù diǎn wū 。ér jīn yòu xiě shū ，xiě shū hū tòng hū 。ér yǒu liù suì ér ，ér yǐ shí nián gū 。xī shí yī juàn shū ，suì shí cháng bǎo chǔ 。jīn rì xiě cǐ zhì ，tūn shēng lèi zhān jū 。xī xiě jīn yì xiě ，jīn rì jiǒng zì shū 。xī qì jīn yì qì ，liǎng qì bú xiàng rú 。xī xiě suī chǒu è ，xī xì chēng fèng chú 。jīn xiě hǎo sì xī ，shuí yǔ zhèng xiá yú 。xī qì shí shì ài ，mào yù shén bú pū 。jīn qì fù hé yì ，lèi yǎn kōng wéi kū 。āi zāi yī juàn shū ，xiě bà hái chí chú 。ér yì hū qí ér ，xué bú zài wǔ chē 。dàn qiú xiào tì xìng ，jìng ài lǐ bú xū 。yì bú zài róng dá ，míng yù bō jiǔ qū 。dàn qiú shǒu wú shēn ，zhàn zhàn bǎo fā fū 。ér yǒu ruò xiǎo shēng ，shén cǎi qīng qiě dōu 。qī suì tòng zhì hù ，sì xù shǒu mén lǘ 。cǐ shū dà yì zài ，cǐ shī fēi fán yū 。ér fù hū qí ér ，shì sòng yǔ ěr gū 。ěr gū wén cǐ shī ，āi tòng yóu rú chá 。ěr nèi wài xiōng dì ，jìng jǐn xiàng yǒu yú 。lì shēn yǔ xiǎn qīn ，wú kǔ bú xiāo wú 。
tà biàn chūn shān jiǔ wèi xǐng ，wǎn liáng hái shàng shuǐ biān tíng 。xiǎo tóng mò huàn dēng zhōu qù ，xī yǔ lái shí zhèng hǎo tīng 。
yáo xiǎng gōng jǐn dāng nián ，xiǎo qiáo chū jià le ，xióng zī yīng fā 。
gāng yào kāi fáng mén ，què bèi yī rén lā zhù 。
hàn yáng hú qí sī qín chuān ，liù lóng yù rì shēng zhōng tiān 。cuì luán qīn xún yào bǎo biān ，shén wǔ zì zuò zhū jiāng xiān 。zǐ yáng dào jù zhòng wàn qiān ，jǐng zhōng wā fù bú shòu chán 。hǔ tóu shuí gǎn dāng wén yuān ，yī xǐ wàn gǔ kōng yīng chán 。fēng wēi sì luò zhū fān chuán ，shàng bīng fá móu jun1 guì quán 。gù yīng yù bì dāng zhōu xuán ，zhū fān yóu cǐ yuè wàng xián 。ān wēi yǐ shēn shuí kěn qián ，yuàn fú guó bù zhěng bō qiān 。jìn bīng chū sāi áo qí lián ，zhǎng yīng yè shǒu lái piān lián 。jìn qū qiú zhǎng cháo gān quán ，wèi cán biāo qí xiū gē chuán 。xiān shēng xuán xià qí yǔ yàn ，chēng shāng bài wǔ hū wàn nián 。huáng tóng pèi dú wú zhēng chán ，nóng sāng wàn lǐ tōng rén yān 。péng tóu wǔ jiàn kōng yāo chán ，yào fèn pō mù lái fān xuān 。gǔ lái qiān lǐ zhì yī xián ，zhǎng chéng wèi bì néng fáng biān 。
hán huī fēng xià lù ，shù shí jìn chuí téng 。yù rèn méi tái jì ，xiàng xún háng dào sēng 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

⑥青芜：青草。
①历览：遍览，游遍了。旷周旋：久不游览。旷，荒废，耽搁。周旋，应酬，打交道，这里指前去游赏。

相关赏析

君子曰：“信不由中，质无益也。明恕而行，要之以礼，虽无有质，谁能间之？苟有明信，涧溪沼沚之毛，蘋蘩蕰藻之菜，筐筥錡釜之器，潢污行潦之水，可荐於鬼神，可羞於王公，而况君子结二国之信，行之以礼，又焉用质？《风》有《采蘩》、《采蘋》，《雅》有《行苇》、《泂酌》，昭忠信也。”
词写深深之恋，颇有李商隐《无题》的韵味。李诗写别后相思，希望有人传书递简：“蓬山此去无多路，青鸟殷勤为探看。”欧词写虽有青鸟传信，却仍不能相唔之苦。

作者介绍

陆诜 陆诜(1012年～1070年)，字介夫，余杭人。北宋景祐元年(1034年)进士。初任北京（今河北大名)签书判官。庆历七年(1047年），王则领导贝州（今河北清河县西）军民起义，陆诜奉命镇压，以功升集贤校理、通判秦州（今天水市）。历任陕西刑狱，湖南、湖北转运使，知桂州（今桂林市）。