赠妇诗三首

赠妇诗三首原文：

几夏京城住，今朝独远归。修行四分律，护净七条衣。溪寺黄橙熟，沙田紫芋肥。九龙潭上路，同去客应稀。
栖栖徒旅中，美酒不常得。偶得弗为饮，人将嘲我惑。天运恒往还，人道有通塞。伊洛与瀍涧，几度吊亡国。酒至且尽觞，馀事付默默。
枕痕一线印香腮，蹙春山两弯眉黛。整金钗舒玉笋，出绣户下瑶阶。穿着对窄窄弓鞋，刚行出绣帘外。　　【驻马听】寂寂瑶阶，春日阑珊景物乖。困人天色，不堪梳洗傍妆台。梨花寂寞玉容衰，海常零落胭脂败。自裁划，今春更比前春煞。　　【乔牌儿】指尖儿弹破腮，泪珠儿镇长在。自从他去了恹恹害，这病便重如山深似海。　　【雁儿落】懒插这鸳鸯交颈钗，羞系这合欢带。慵把这鸾凰锦褥铺，愁将这翡翠鲛绡盖。　　【得胜令】灵鹊儿噪庭槐，车马过长街。准备着月下星前拜，安排着春衫和泪揩。打叠起愁怀，怕不待宁心耐，闷晶月难捱，我则怕青春不再来。　　【滴滴金】空着我便耳热眼跳，心神恍忽，失惊打怪，莫不是薄幸可憎才？我一会家腹热肠荒，心忙意急。行出门外，空着我便立遍苍苔。　　【折桂令】将一块望夫石雾锁云霾，到如今燕侣莺俦，枉惹的蝶笑蜂猜。几时能够单凤成双、锦鸳作对、鱼水和谐？盼佳期今春左侧，海棠开不见他回来。想俺那多才，柳陌花街，莫不是谢馆秦楼？多应在走马章台！　　【尾声】来时节吃我一会闲顿摔，我可便不比其他性格。那其间信人搬弄的耳朵儿来揪，把俺那薄幸的娇才面皮上掴。
前些年，闻得秦枫在下塘集定居，方老太爷便移居此处调养身子。
悠悠棹扁舟，泛泛清溪曲。夕阳淡平林，长空下孤惊。村远断人烟，言就芦洲宿。遥忆忍饥人，日晚餐杞菊。
廷圭赝墨出苏家，麝煤漆泽纹乌靴。柳枝瘦龙印香字，十袭一日三摩挲。刘侯爱我如桃李，挥赠要我书万纸。不意神禹治水圭，忽然入我怀袖里。吾不能手抄五车书，亦不能写论付官奴。便当闭门学水墨，洒作江南骤雨图。

赠妇诗三首拼音解读：

jǐ xià jīng chéng zhù ，jīn cháo dú yuǎn guī 。xiū háng sì fèn lǜ ，hù jìng qī tiáo yī 。xī sì huáng chéng shú ，shā tián zǐ yù féi 。jiǔ lóng tán shàng lù ，tóng qù kè yīng xī 。
qī qī tú lǚ zhōng ，měi jiǔ bú cháng dé 。ǒu dé fú wéi yǐn ，rén jiāng cháo wǒ huò 。tiān yùn héng wǎng hái ，rén dào yǒu tōng sāi 。yī luò yǔ chán jiàn ，jǐ dù diào wáng guó 。jiǔ zhì qiě jìn shāng ，yú shì fù mò mò 。
zhěn hén yī xiàn yìn xiāng sāi ，cù chūn shān liǎng wān méi dài 。zhěng jīn chāi shū yù sǔn ，chū xiù hù xià yáo jiē 。chuān zhe duì zhǎi zhǎi gōng xié ，gāng háng chū xiù lián wài 。　　【zhù mǎ tīng 】jì jì yáo jiē ，chūn rì lán shān jǐng wù guāi 。kùn rén tiān sè ，bú kān shū xǐ bàng zhuāng tái 。lí huā jì mò yù róng shuāi ，hǎi cháng líng luò yān zhī bài 。zì cái huá ，jīn chūn gèng bǐ qián chūn shà 。　　【qiáo pái ér 】zhǐ jiān ér dàn pò sāi ，lèi zhū ér zhèn zhǎng zài 。zì cóng tā qù le yān yān hài ，zhè bìng biàn zhòng rú shān shēn sì hǎi 。　　【yàn ér luò 】lǎn chā zhè yuān yāng jiāo jǐng chāi ，xiū xì zhè hé huān dài 。yōng bǎ zhè luán huáng jǐn rù pù ，chóu jiāng zhè fěi cuì jiāo xiāo gài 。　　【dé shèng lìng 】líng què ér zào tíng huái ，chē mǎ guò zhǎng jiē 。zhǔn bèi zhe yuè xià xīng qián bài ，ān pái zhe chūn shān hé lèi kāi 。dǎ dié qǐ chóu huái ，pà bú dài níng xīn nài ，mèn jīng yuè nán ái ，wǒ zé pà qīng chūn bú zài lái 。　　【dī dī jīn 】kōng zhe wǒ biàn ěr rè yǎn tiào ，xīn shén huǎng hū ，shī jīng dǎ guài ，mò bú shì báo xìng kě zēng cái ？wǒ yī huì jiā fù rè cháng huāng ，xīn máng yì jí 。háng chū mén wài ，kōng zhe wǒ biàn lì biàn cāng tái 。　　【shé guì lìng 】jiāng yī kuài wàng fū shí wù suǒ yún mái ，dào rú jīn yàn lǚ yīng chóu ，wǎng rě de dié xiào fēng cāi 。jǐ shí néng gòu dān fèng chéng shuāng 、jǐn yuān zuò duì 、yú shuǐ hé xié ？pàn jiā qī jīn chūn zuǒ cè ，hǎi táng kāi bú jiàn tā huí lái 。xiǎng ǎn nà duō cái ，liǔ mò huā jiē ，mò bú shì xiè guǎn qín lóu ？duō yīng zài zǒu mǎ zhāng tái ！　　【wěi shēng 】lái shí jiē chī wǒ yī huì xián dùn shuāi ，wǒ kě biàn bú bǐ qí tā xìng gé 。nà qí jiān xìn rén bān nòng de ěr duǒ ér lái jiū ，bǎ ǎn nà báo xìng de jiāo cái miàn pí shàng guó 。
qián xiē nián ，wén dé qín fēng zài xià táng jí dìng jū ，fāng lǎo tài yé biàn yí jū cǐ chù diào yǎng shēn zǐ 。
yōu yōu zhào biǎn zhōu ，fàn fàn qīng xī qǔ 。xī yáng dàn píng lín ，zhǎng kōng xià gū jīng 。cūn yuǎn duàn rén yān ，yán jiù lú zhōu xiǔ 。yáo yì rěn jī rén ，rì wǎn cān qǐ jú 。
tíng guī yàn mò chū sū jiā ，shè méi qī zé wén wū xuē 。liǔ zhī shòu lóng yìn xiāng zì ，shí xí yī rì sān mó suō 。liú hóu ài wǒ rú táo lǐ ，huī zèng yào wǒ shū wàn zhǐ 。bú yì shén yǔ zhì shuǐ guī ，hū rán rù wǒ huái xiù lǐ 。wú bú néng shǒu chāo wǔ chē shū ，yì bú néng xiě lùn fù guān nú 。biàn dāng bì mén xué shuǐ mò ，sǎ zuò jiāng nán zhòu yǔ tú 。

※提示：拼音为程序生成，因此多音字的拼音可能不准确。

相关翻译

①停云：凝聚不散的云。罇：同“樽”，酒杯。湛：没，有盈满之意。醪：汁滓混合的酒，即浊酒，今称甜酒或醒糟。这一句说酒罇之中斟满新酿之醪。列：排列。初荣：新开的花。愿：思念。言：语助词，无意义。从：顺。不从：不顺心，不如愿。弥：满。襟：指胸怀。
①许道宁：宋河间人，一作长安人，善画，自成一家。

相关赏析

疑是杨妃在，怎脱马嵬灾？曾与明皇捧砚来，美脸风流杀。叵奈挥毫李白，觑着娇态，洒松烟点破桃腮。

作者介绍

曹经 曹经，宋朝人，字清甫，休宁人。幼颖悟，八岁能通诵五经，咸淳戊戌殿试丙科，授迪功郎，昌化县主簿，博学知名，撰《文献通考》。